Solun

 

Za neke je Solun samo usputna stanica do Halkidikija, za mnoge je to mesto odličnog šopinga, dok ga drugi vide kroz prizmu bogate i burne istorije, koja je neizostavni deo Soluna bez obzira na to što je on danas jedan veoma savremen i užurban grad. Istina je da Solun neguje tu raznovrsnost i da boravak u ovom gradu nikome ne može biti dosadan.

Ako u Solun dolazite automobilom, odmah ćete primetiti haotičan saobraćaj, velike gužve i nedostatak parking mesta. U centru grada je izuzetno teško parkirati se, a ko se odluči za parking na obodu grada, mora da bude spreman na duuugu šetnju. U tom slučaju je najbolja varijanta obilaska grada šetnja uz more do Bele kule, koja je jedan od najprepoznatljivijih simbola Soluna i odakle se pruža prelep pogled na grad i zaliv.

Od Bele kule se za desetak minuta laganog hoda stiže do najpoznatijeg trga u Solunu - Aristotelovog trga. Nedaleko su Galerijev luk, izgrađen krajem trećeg veka, u čijoj je neposrednoj blizini Galerijeva rotonda, koja je nastala samo nekoliko godina kasnije. To je kružna građevina koja je menjala namenu tokom vekova, od politeističkog hrama preko hrišćanske bazilike i muslimanske džamije, da bi od 1912. godine ponovo postala hrišćanska crkva. Postoje i ostaci minareta i palate, koja je bila povezana sa Galerijevim lukom i rotondom.

Antički ostaci se mogu videti na više mesta u gradu. Interesantno je da su okruženi višespratnim stambenim zgradama, tako da Solunjani sa svojih balkona svakodnevno uživaju u pogledu na "uspomene" iz antičkog doba.

Solun je takođe poznat po brojnim starim crkvenim zdanjima, kao što su crkva Svete Sofije, crkva Svetog Đorđa, crkva Panagija, a najpoznatija i najveća crkva u Solunu je crkva Svetog Dimitrija jer je posvećena svecu koji je zaštitnik Soluna. O njenom značaju govori i činjenica da se ova crkva nalazi na listi svetske kulturne baštine.

Jedan od najautentičnijih delova Soluna je Gornji grad, odnosno Ano Poli, koji se takođe nalazi na UNESCO listi kulturne baštine, a zaštićen je i od strane vlade Grčke, radi očuvanja tradicionalnog izgleda grada. Tu se nalaze kuće iz Osmanskog perioda, ostaci starih zidina koji datiraju iz doba Vizantije i tvrđava Eptapirgio, koja dominira ovim delom grada.

Solun ne čine samo centar grada i njegovi kulturno-istorijski spomenici. On obuhvata predgrađa koja su sve popularnija za život. Meni se posebno dopala četvrt Kalamaria u južnom delu Soluna. Tu se nalaze lepi parkovi, brojni restorani i jedina uređena plaža u gradu.

Eptapirgio, Solun

U potrazi za najlepšim pogledom na ceo Solun nezaobilazno je posetiti takozvani gornji grad Soluna (Ano Poli) gde se nalaze ostaci nekadašnjih otomanskih zidina, iza kojih se strmim i uskim uličicama stiže do tvrđave Eptapirgio.

Iako naziv ove tvrđave znači sedam kula, ovo utvrđenje ima čak 10 kula i važi za jedan od najatraktivnijih i najživopisnijih spomenika u gradu. Ispred tvrđave se nalazi omanji parking. Mi smo Eptapirgio posetili krajem oktobra, pa nije bila velika gužva kakva je pretpostavljam tokom letnjih meseci.

Eptapirgio je veoma staro zdanje. Krajem 4. veka nove ere, predstavljao je deo helenističkih/rimskih gradskih zidina Soluna, da bi u 12. veku postao zatvoreni zamak, a zatim sedište Osmanlija posle 1430. godine. Upravo su Osmanlije ovu tvrđavu nazvali „Sedam kula“ po istoimenoj tvrđavi u tadašnjem Konstantinopolju, a današnjem Istanbulu. Stari turski naziv Yedi Kule ima isto značenje kao grčki Heptapyrgion, odnosno Eptapirgio. Krajem devetnaestoga veka pa sve do 1989. godine, u tom prostoru se nalazio ozloglašeni zatvor (pre svega za političke zatvorenike), koji se često pominje u grčkoj poeziji.

Danas je Eptapirgio otvoren za turiste. U okviru izložbe u prostorijama ove tvrđave upečatljive su fotografije političkih zatvorenika koji su tu služili zatvorske kazne. Ipak, meni su impresivnije kule, hodnici, stepeništa i naravno fenomenalan pogled gde se Solun vidi kao na dlanu.