Prateći vremensku prognozu
pred odlazak za Sofiju, iznenadile su me nešto niže temperature u ovom gradu u
odnosu na Beograd. Razlog tome je verovatno nadmorska visina od 550 m na kojoj
se Sofija nalazi. Sofija je jedna od najviših prestonica Evrope ali i pored
toga grad je gotovo sasvim ravan, a okolo su visoke planine, od kojih je najbliža
centru grada Vitoša, čija visina doseže čak 2290 m.
Sofija se izdvaja u odnosu
na druge evropske prestonice ne samo po svojoj nadmorskoj visini već i po tome
što je posle Atine, ovo najstariji glavni grad u Evropi. Danas se u ovom gradu,
osnovanom pre sedam hiljada godina, osim starih i dobro očuvanih crkava i
arheoloških nalazišta, može videti mnoštvo dobrih automobila, puno šoping
centara, ali i mnogo parkova. Sofija je veliki grad sa mnogo zanimljivih
lokaliteta. Ono po čemu se Sofija takođe razlikuje od većine ostalih evropskih
prestonica je činjenica da kroz ovaj grad ne protiče nijedna velika reka.
Glavni putevi kroz grad su
odlični, ali smo u stambenim naseljima nailazili na sporedne ulice koje su u
izuzetno lošem stanju. Iako vozači u Sofiji praktikuju oštru vožnju, imaju
obzira prema pešacima, tako da će vam na svakom pešačkom prelazu stati, što
pretpostavljam da nije toliko odraz kulture u saobraćaju, koliko je posledica
velikih kazni za prekršaje. Gužve u saobraćaju su ogromne ali metro delimično
ublažava taj problem. Meni je bilo posebno interesantno to što u četvrti
Studentski grad većina ulica nosi nazive po akademicima i profesorima.
Prvobitno ime Sofije bilo je
Serdec. Nazvana je po tračkom plemenu Serdi i Serdiki - drevnom gradu iz kojeg
je nastala današnja prestonica Bugarske. Serdika je bila jedan od najstarijih
utvrđenih gradova na balkanskom poluostrvu. Taj drevni grad danas je najvažnije
arheološko nalazište smešteno u strogom centru Sofije. Nakon
petogodišnjih radova na iskopavanju, sada ovo važno arheološko nalazište
privlači znatiželjne poglede i stanovnika Sofije a još više turista.
Prestonica
Bugarske svoj današnji naziv, koji potiče od grčke boginje mudrosti, dobila je
1376. godine. Zato je jedan od najupečatljivijih simbola Sofije upravo statua svete Sofije, podignuta
2000. godine, na mestu gde se do 1991. godine nalazila statua Lenjina, u sred
sentra grada, na veoma prometnoj raskrsnici. Ova bronzana statua visoka je 8
metara, a stoji na postolju od čak 16 metara, pa deluje kao da lebdi nad gradom
i čuva ga. Veoma važne građevine u centru Sofije su Univerzitet u Sofiji -
Sveti Kliment Ohridski, zgrada Predsedništva, Nacionalna palata kulture i mnoge
druge. Kakav bi glavni grad bila Sofija da nema svog konjanika, da ne kažem
konja :), a u Sofiji je to statua "Cara oslobodioca" - ruskog cara Aleksandra II.
Najznačajniji
verski objekti u Sofiji smešteni su u centru grada. Neki od najpoznatijih su: Katedrala
svetog Aleksandra Nevskog, ruska crkva svetog Nikole, crkva Sveta Sofija, crkva
Sveta Nedelja, mala crkva svete Petke kod metro stanice Serdika i džamija Banja
Baši. U centru grada je smeštena i Bazilika Svetog Đorđa - Rotonda, koja je najznačajnija građevina iz
rimske ere i najstarija crkva u Bugarskoj. Još jedna veoma stara i značajna
crkva u Sofiji je crkva Bojana, koja se ne nalazi u centru grada, već na
obroncima Vitoše, u jednom od elitnijih delova Sofije. Ova crkva je najpoznatija
po starim dobro očuvanim freskama iz polovine XIII veka.
Sofija me oduševila svojim
brojnim i velikim parkovima, u kojima se često može čuti glasna muzika iz
restorana i kafića, čak i u prepodnevnim časovima tokom radnih dana. Šetajući
se najvećim gradskim parkom u Sofiji, Borisovom gradinom, sasvim slučajno smo
naišli na priredbu, koja se u ovom parku održavala povodom međunarodnog dana
dece 1. juna. Inače, u celoj Bugarskoj se na ovaj datum organizuju razne dečije
priredbe.
Za razliku od drugih
evropskih prestonica, život u Sofiji nije preterano skup. Po mojoj slobodnoj
proceni, u odnosu na Beograd, cene robe i usluga su u proseku za oko 10 do 20 posto
niže. Po preporuci smo probali nešto što najviše podseća na naš jogurt ali je
dosta ređi i više je slan - to je jogurt ajran. Ajran mi se nije baš previše
svideo ali zato su me oduševile baklave sa čokoladom u mleku mmm :). Bugarska kuhinja se ne razlikuje mnogo od srpske ali oni koriste drugačije začine, što hrani daje poseban šmek. U Sofiji postoji veliki broj nacionalnih restorana gde se mogu doživeti svi ti raznoliki ukusi.
Нема коментара:
Постави коментар