Manastir Žiča

Prepoznatljiva po crvenoj boji fasade, Žiča se i po svojoj lokaciji razlikuje od većine manastira u Srbiji, koji se uglavnom nalaze u manje pristupačnim predelima. Nasuprot tome, Žiča je izgrađena u plodnoj ravnici, na samo 6 km od centra Kraljeva, nadomak Mataruške banje. Ta lokacija je izabrana jer je skoro na istoj udaljenosti od Konstantinopolja i Rima. Smatralo se da će mu takav položaj obezbediti zaštitu od krstaša, mada je kasnije manastir Žiča često bio na meti različitih osvajača.

Žiča je podignuta početkom trinaestog veka, kao sedište Srpske autokefalne arhiepiskopije, na čelu sa Svetim Savom. Verovanje je da crvena boja manastirske fasade simbolizuje krv svetih mučenika koji su stradali za svoju veru. Neki dokumenti govore u prilog tome da je Sveti Sava zahtevao da glavna crkva manastira Žiča bude obojena u crveno. Ovaj manastir je zadužbina kralja Stefana Prvovenčanog, koji je u njoj krunisan 1217. godine. U Žiči je krunisano sedam kraljeva iz loze Nemanjića, među kojima su i Stefanovi sinovi – Radoslav i Vladislav. 

U manastirskom kompleksu su iz srednjeg veka sačuvane samo mala crkva svetog Petra i Pavla i glavna crkva, posvećena Vaznesenju Gospodnjem, koji se u narodu praznuje kao Spasovdan, pa je zbog toga ova crkva poznata kao crkva svetog Spasa. Svi ostali objekti su novijeg datuma. Arhitektonski, Žiča pripada raškoj školi, a freske, koje se nalaze u ovom manastiru, urađene su u vizantijskom stilu. Neke slabije očuvane freske potiču iz trinaestog veka, dok su najznačajnije freske nastale u četrnaestom veku. 

Žiča je 1979. godine proglašena za spomenik kulture od izuzetnog značaja. Danas je to ženski manastir u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve. Ispred manastirskog kompleksa nalazi se parking. Obezbeđen je pristup osobama sa hendikepom i u porti i u manastirskoj crkvi. S obzirom da je Žiča ženski manastir, u manastirskim konacima mogu prenoćiti samo žene.