Kanjon Lazareve reke, nadomak Bora, najdublji je i najduži kanjon u istočnoj Srbiji. Pripada planinskom masivu Južni Kučaj. Dugačak je oko 9 km, a dubina ovog kanjona dostiže čak 500 m. U svom najužem delu širok je manje od 4 m. Lazarev kanjon karakterišu pre svega prelepi pejzaži divlje prirode, koja se sastoji od strmih stenovitih litica, šuma, livada, pećina i jama. Zbog nepristupačnog i delom neprohodnog terena, kanjon do današnjeg dana nije u potpunosti istražen ali je omiljen među planinarima i ljubiteljima prirode. Često se organizuju pešačke ture u okviru Lazarevog kanjona koje vode do vidikovca Kovej i vrha planine Malinik.
Ovaj spomenik prirode je pod zaštitom države i predstavlja područje nacionalnog značaja prve kategorije. Bogatstvo flore i faune Lazarevog kanjona ogleda se u tome što ga nastanjuju brojne retke i ugrožene vrste biljaka, među kojima su: krimski bor, tisa, čupava sasa, divlji ljiljan, alpski likovac, ramonda srpska i mnoge druge, a od strogo zaštićenih životinjskih vrsta tu se nalaze: gatalinka, šumski puk, vidra, ris, suri orao, sivi soko itd.
Najpoznatija i najposećenija znamenitost Lazarevog kanjona je Lazareva pećina, koja je poznata i pod nazivom Zlotska pećina jer se nalazi u blizini sela Zlot. Do pećine postoje putokazi pa se jednostavno, čak i bez elektronske navigacije, može stići automobilom do samog ulaza u pećinu. Od početka speleoloških istraživanja pećine postignut je značajan napredak u otkrivanju pećinskih kanala, čija dužina, prema poslednjim saznanjima, iznosi više od 13 km, što Lazarevu pećinu čini najdužom pećinom u Srbiji. Ispitani pećinski sistem sаstoji se od 4 horizontа pećinskih kаnаlа: prvi je potopljeni horizont, drugi je rečni horizont, treći je turistički deo pećine i četvrti horizont čine visoki suvi kanali i dvorane.
Za posetioce je otvorena staza duga samo 900 m ali je u tih 900 m stalo pregršt interesantnog pećinskog nakita, od kojih su moju pažnju najviše privukli: Bizon, Dirigent, Orkestаr, Cаrskа ložа i Fontаnа. Izuzetno su interesantni i ostaci izumrle faune Lazarece pećine, kao što su: pećinski medved, pećinski lav i pećinska hijena. Osim što je unikatna po više kriterijuma, Lazareve pećine je značajna i po tome što su istraživanja ove pećine doprinela razvoju novih naučnih disciplina i proširenju saznanja u mnogim naučnim granama.
Moj lični utisak je da je to najlepša pećina koju sam videla u Srbiji, a mogu reći i šire. Dobro je osvetljena za razliku od nekih drugih i kada se uzme u obzir njen značaj, mislim da bi je trebalo uvrstiti u jednu od „must see“ atrakcija u Srbiji jer ako pešačenje duž Lazarevog kanjona zahteva izvesnu fizičku spremnost i nije za svakoga, obilazak Lazareve pećine svakako jeste jer je veoma pristupačna.
Ono što je meni pokvarilo utisak o pećini je vodič kroz pećinu, a to je osoba koja sedi na ulazu i u određeno vreme kreće sa posetiocima u obilazak. Prvo - u pećini smo se zadržali kraće nego što je dovoljno da se vidi i doživi svaki njen detalj, drugo - vodič je pričala o pećini kao da recituje napamet naučenu pesmicu koja joj je bila jako dosadna za učenje i treće - ljubaznost vodiču uopšte nije jača strana. Možda smo naleteli na lošeg vodiča, možda joj je bio loš dan... ali to ja kao turista ne smem da primetim. Za ovakvo bogatstvo koje krije Lazareva pećina turistička organizacija Bora bi trebalo ubuduće da povede računa o izboru vodiča i dodala bih da se ugleda na susednu turističku organizaciju Boljevca, gde rade vodiči koji su nam na mnogo kvalitetniji način predstavili lepu ali ipak nešto manje atraktivnu Bogovinsku pećinu.
Kanjon Lazareve reke, nadomak Bora, najdublji je i najduži kanjon u istočnoj Srbiji. Pripada planinskom masivu Južni Kučaj. Dugačak je oko 9 km, a dubina ovog kanjona dostiže čak 500 m. U svom najužem delu širok je manje od 4 m. Lazarev kanjon karakterišu pre svega prelepi pejzaži divlje prirode, koja se sastoji od strmih stenovitih litica, šuma, livada, pećina i jama. Zbog nepristupačnog i delom neprohodnog terena, kanjon do današnjeg dana nije u potpunosti istražen ali je omiljen među planinarima i ljubiteljima prirode. Često se organizuju pešačke ture u okviru Lazarevog kanjona koje vode do vidikovca Kovej i vrha planine Malinik.
Ovaj spomenik prirode je pod zaštitom države i predstavlja područje nacionalnog značaja prve kategorije. Bogatstvo flore i faune Lazarevog kanjona ogleda se u tome što ga nastanjuju brojne retke i ugrožene vrste biljaka, među kojima su: krimski bor, tisa, čupava sasa, divlji ljiljan, alpski likovac, ramonda srpska i mnoge druge, a od strogo zaštićenih životinjskih vrsta tu se nalaze: gatalinka, šumski puk, vidra, ris, suri orao, sivi soko itd.
Najpoznatija i najposećenija znamenitost Lazarevog kanjona je Lazareva pećina, koja je poznata i pod nazivom Zlotska pećina jer se nalazi u blizini sela Zlot. Do pećine postoje putokazi pa se jednostavno, čak i bez elektronske navigacije, može stići automobilom do samog ulaza u pećinu. Od početka speleoloških istraživanja pećine postignut je značajan napredak u otkrivanju pećinskih kanala, čija dužina, prema poslednjim saznanjima, iznosi više od 13 km, što Lazarevu pećinu čini najdužom pećinom u Srbiji. Ispitani pećinski sistem sаstoji se od 4 horizontа pećinskih kаnаlа: prvi je potopljeni horizont, drugi je rečni horizont, treći je turistički deo pećine i četvrti horizont čine visoki suvi kanali i dvorane.
Za posetioce je otvorena staza duga samo 900 m ali je u tih 900 m stalo pregršt interesantnog pećinskog nakita, od kojih su moju pažnju najviše privukli: Bizon, Dirigent, Orkestаr, Cаrskа ložа i Fontаnа. Izuzetno su interesantni i ostaci izumrle faune Lazarece pećine, kao što su: pećinski medved, pećinski lav i pećinska hijena. Osim što je unikatna po više kriterijuma, Lazareve pećine je značajna i po tome što su istraživanja ove pećine doprinela razvoju novih naučnih disciplina i proširenju saznanja u mnogim naučnim granama.
Moj lični utisak je da je to najlepša pećina koju sam videla u Srbiji, a mogu reći i šire. Dobro je osvetljena za razliku od nekih drugih i kada se uzme u obzir njen značaj, mislim da bi je trebalo uvrstiti u jednu od „must see“ atrakcija u Srbiji jer ako pešačenje duž Lazarevog kanjona zahteva izvesnu fizičku spremnost i nije za svakoga, obilazak Lazareve pećine svakako jeste jer je veoma pristupačna.
Ono što je meni pokvarilo utisak o pećini je vodič kroz pećinu, a to je osoba koja sedi na ulazu i u određeno vreme kreće sa posetiocima u obilazak. Prvo - u pećini smo se zadržali kraće nego što je dovoljno da se vidi i doživi svaki njen detalj, drugo - vodič je pričala o pećini kao da recituje napamet naučenu pesmicu koja joj je bila jako dosadna za učenje i treće - ljubaznost vodiču uopšte nije jača strana. Možda smo naleteli na lošeg vodiča, možda joj je bio loš dan... ali to ja kao turista ne smem da primetim. Za ovakvo bogatstvo koje krije Lazareva pećina turistička organizacija Bora bi trebalo ubuduće da povede računa o izboru vodiča i dodala bih da se ugleda na susednu turističku organizaciju Boljevca, gde rade vodiči koji su nam na mnogo kvalitetniji način predstavili lepu ali ipak nešto manje atraktivnu Bogovinsku pećinu.
Нема коментара:
Постави коментар